Mükemmeliyetçi Aileler Mükemmel Aileler Değildir

Mükemmeliyetçi Aileler Mükemmel Aileler Değildir

Anne  babaların çocuk yetiştirme sürecindeki yaklaşımları; çocuğun kişilik gelişiminde etkin bir rol oynar.

Çocuk; yetişkin olmanın adımlarını atmak için çocukluk döneminde edindiği bilgi, deneyim ve becerilerini kullanır. Mükemmeliyetçi bir  davranış biçimi içinde çocuklarını büyüten aileler,  doğru bir yaklaşım biçimi sergilememektedir.

Bu tip anne babalar;  çocuklarından en doğru davranış biçimini beklemektedir. Çocuk  yaşamın her alanında en iyisini başarmalı ve en yüksek performansı göstermelidir. Bu durumun nedenleri  ve sonuçları  ayrıntılı olarak  yetişkin dili ile  anlatılır. Sonuç iyi olursa çocuk çok şey kazanacak ,anne baba daha mutlu olacak ve onu daha fazla sevecektir. Bu değerlendirme ve konuşma yapılırken çocuğun  sahip olduğu kapasite göz önünde bulundurulmaz.  Evde  bir çok  alanda kurallar ve sınırlar önceden belirlenmiştir ve çocuk buna uymak zorundadır.  Uyulmadığı takdirde keskin sınırlar   ve cezalar  ortaya çıkabilir.  Bu tip anne babalar daha çok titiz, temiz  ve düzenlidir.  Evlerinde birçok şeyin yeri belirlidir ve asla değiştirilmemelidir.  Mükemmeliyetçi kişilik özellikleri gösteren bu anne babalar kendi yaşamlarında ve işlerindeki performanslarında da  başarı odaklıdır. Bu mükemmelliği yakalayamadıklarında çabuk mutsuz olabilir öfkelenme tepkileri gösterebilirler. Bu  durum çocukları  ve eşleri ile ilişkilerine olumsuz bir şekilde  yansımaktadır.

Bu tip anne babaların çocukları  yaşamın her alanında  en iyi  olmak ister. Yenilmeyi  hatta ikinci olmayı bile asla kabul edemez.  Bunun için büyük çaba gösterir.  İstenilen hedefe ulaşmak için gereken her şey yapılmalıdır. Örneğin; derslerinin hepsinden sınıfın en yüksek puanına ulaşmak için okuldan gelince yemek yer ve hemen ders başına oturur.  Uzun sürelerle  çalışır . Sosyal yaşamdan , arkadaşlarından tamamen kendini soyutlar. Hedefe ulaştığında kendine güvenir, herkesin ilgi odağı olduğu ve onu sevdiği düşüncesine kapılır. Başarı onun için her şeydir. Ergenlik  ve yetişkinlik döneminde bu çabalar daha çok yoğunlaşır ve mutsuzluklar  artma gösterir. Karşı cins tarafından  tercih edilmemek, ilgi odağı olamamak büyük mutsuzluklar yaşamasına neden olur. Bu büyük mutsuzluklar intihar düşüncelerini beraberinde getirebilir. Aşağılık duyguları yaşayabilir.  Bu çocuklar;  başaramadıklarını gördüklerinde  her şeyi bırakma  davranışı da gösterebilir. Sınav dönemlerinde; kaygıları daha yüksektir. Başarılı olsa da hedefledikleri gibi başaramayacağı düşüncesi bu kaygı düzeyini daha da arttırmaktadır. Yetişkinlik döneminde de  mükemmel bir iş , mükemmel bir ilişki ,  eş, mükemmel bir çocuk hedefler. Bu sonuca ulaşmak için  uzun yıllar gösterilen yoğun çaba bireyi  zamanla yormakta  ve fizyolojik ya da psikolojik rahatsızlıklar için  zemin oluşturmaktadır.

Yaşamda  sağlıklı , mutlu ve başarılı çocuklar / yetişkinler yetiştirmek isteyen anne – babalar ; çocuklarına güven duyduğunu   ve onu  her koşulda sevdiğini  göstermelidir. Onun  farklı bir birey olduğunu, kapasitelerinin, ilgi ve becerilerinin  ona özgü  olduğunu  unutmamalıdır. Anne ve baba çocuk için doğru bir model olmayı becerebilmelidir. Çocuğun kendi  fikirleri aile içinde alınır ve karar çocuğa bırakılır. Kurallar aile içinde birlikte alınmalı ve  bu kurallara ailenin her üyesi uymalıdır.

Psikolog Eda Gökduman
www.edagokduman.com
Bağdat Caddesi / İstanbul