Sınıfta Nasreddin Hoca ile ilgili bir müzik açılır ve tüm öğrenciler dans etmeye başlar. Nasreddin Hoca’nın çubuk kuklası oynatılarak öğrencilerin dikkati çekilir.
Merhaba çocuklar, içinizde beni tanıyan var mı? Benim adım Nasreddin Hoca. İnsanlara, onları eğlendiren sözler söyler, espriler yapar ya da onları düşündürecek sözler söylerdim. Size başıma gelen bir olayı anlatmak istiyorum. Bir gün ben ağaca çıktım. Çıktım çıkmasına ama inmeyi başaramadım. Bilin bakalım başıma ne geldi?” denilerek çocukların fikirleri alınır ve fıkrayı anlatmaya devam edilir. “Çıktığım ağaçtan düşüverdim. Ofladım, pufladım, çok canım acıdı. Yanıma gelenler ne dese beğenirsiniz;
-Azıcık sabırlı ol Hoca! Sanki ne olmuş da bu kadar nazlanırsın, dediler. Ben de dedim ki:
-Siz hiç ağaçtan düştünüz mü?
Onlar da hep bir ağızdan:
-Hayır, dediler.
-Öyleyse siz gidin de ağaçtan düşen birisi gelsin benim yanıma, dedim.
Öğretmen fıkrayı anlattıktan sonra öğrencilere ‘Sizce Nasreddin Hoca neden ağaçtan düşmüş birini istemi olabilir? Onun yerinde siz olsanız ne yapardınız?’ sorusu sorulur. Öğrencilerden beklenen; ancak ağaçtan düşen birinin Nasreddin Hocayı anlayabileceği cevabını vermeleridir. Ardından öğretmenin yönergeleriyle Nasreddin Hoca ile ilgili çeşitli el işi etkinlikleri yapılır.
